Kortrijkse babbels

            op zonnige dag    ik wandel  ik   door 't park.            ik merk een _voor mij althans- troosteloze man op zittend op een bank.  ik denk meteen aan een clochard.      ik zeg gewoonweg een goede dag, zoals steeds. Een goede dag die werkt, en of!   De man glimlacht meteen en begint een gesprek. en  vertelt zijn hele leven. Er ontstaat    een     gezellig gesprek  gezellig  op 'zijn'         bank.          Hij   bedankt me nadien voor goede dag omdat ie dat van niemand krijgt meesten gapen, hem aan.  of  lopen hem gewoon   voorbij.   maar hij is geen clochard, wel kunstenaar!   zal het blijven doen : iedereen gedag zeggen         ...

 bij de bus pluk ik zwaar verhaal een jonge vrouw heeft duidelijk moeite om haar jas dicht te  knopen met één hand.  we knopen een gesprek aan. we raken    toevallig    of net niet  aan de praat . Toeval dus   : mist   ze net hetzelfde als ikzelf: musiceren en breien. Onverwacht vertelt ze haar verhaal : ze overleefde    een zelfdoding.       ik toon het niet  , maar moet heel even naar adem happen.  Na haar poging kon      kon ze    eerst   beide handen niet meer   gebruiken.  en na    veelvoudige operaties , is ze tevreden          met wat overschiet van haar rechterhand...  het is duidelijk ook zwaar gehavend    .  het lijkt wat op het mijne, vinden we  allebei ...