Clochard

 

 

 

 

 

 

zonnige dag

  ik wandel door het  park

 

 

  

 

 

ik merk een _Voor mij althans- troosteloze man op
zittend op een bank
 ik denk meteen aan een clochard.

  

 

ik zeg gewoonweg een goede dag, zoals steeds
een goede dag die werkt, en of!

 

de man glimlacht meteen en begint een gesprek.
hij vertelt zijn hele leven...





  een   gesprek gezellig op 'zijn'       bank.

  

 

 

 hij   bedankt me nadien voor mijn goede dag
omdat ie dat van niemand krijgt
meesten gapen, hem aan.
 of lopen hem gewoonweg voorbij.
  maar hij is geen clochard, wel kunstenaar!  

zal het blijven doen : iedereen gedag zeggen

 

 

 

 

 

 

 



Kan geen dwarsfluit meer spelen, mevrouw

 bij de bus pluk ik zwaar verhaal

een jonge vrouw heeft duidelijk moeite om haar jas dicht te knopen met één hand. 

we knopen een gesprek aan.

we raken    toevallig    of net niet  aan de praat .


Toeval dus   :

mist   ze net hetzelfde als ikzelf: musiceren en breien.

Onverwacht vertelt ze haar verhaal : ze overleefde    een zelfdoding.   

   ik toon het niet  , maar moet heel even naar adem happen. 

Na haar poging kon      kon ze    eerst   beide handen niet meer   gebruiken.

 en na    veelvoudige operaties , is ze tevreden          met wat overschiet van haar rechterhand...

 het is duidelijk ook zwaar gehavend    .

 het lijkt wat op het mijne, vinden we  allebei

 ik zal nooit meer dwarsfluit kunnen spelen, zegt ze nog. 

maar, ik kan enkel boos     zijn op mezelf.

 haar verhaal kruipt me in  de kleren

heel deugddoend was  het moment toen ze vertelde

     dat ze nu gelukkig is.

&& 

   aan de bushalte in de winterkou een hartverwarmend gesprek


een gesprek dat er toe doet .






Inge Deconinck