MIJn gitaar
beeld: Yu mei Yu
was het een Kortrijke
babbel waard.
een babbel van mijn belevenissen die er toe doen.
een babbel van mijn belevenissen die er toe doen.
ik weet dat muziek
troost kan brengen
en ik kan één van mijn
beide gitaren missen.
***
Ik bereidde mijn gesprek voor.
Onzeker omdat ik toch
opnieuw moest leren praten 5 jaar geleden.
onzekerheid die
blijkbaar niet nodig was, achteraf gezien
Het gesprek meteen
vlot. Ik sprak eerst Algemeen Nederlands. Nadat ik hoorde dat ik een West-Vlaming
opbelde, verliep het nog vlotter. Leve het West-Vlaams!
***
Mijn gitaar zong veel verhalen (van mijn 15 jaar tot mijn
40-ste). Het is nu tijd om ze door te geven.
Ze krijgt een tweede leven
bij een vluchteling hier in ons land
een vluchteling die-hoop ik- opnieuw muziek in zijn leven terug vindt. Letterlijk en ook figuurlijk.
Ik duim voor beide. duim met mijn niet-verlamd hand .
wat poseert mijn hand hier mooi op een foto van 20 jaren geleden .ai dit doet pijn: letterlijk en figuurlijk.
bij mij kon mijn gitaar geen verhalen meer plukken sinds 2010.
ze weggegeven is deugddoend.
Mijn gitaar nog extra verhalen laten beleven, is er iets mooiers?
wat poseert mijn hand hier mooi op een foto van 20 jaren geleden .ai dit doet pijn: letterlijk en figuurlijk.
bij mij kon mijn gitaar geen verhalen meer plukken sinds 2010.
ze weggegeven is deugddoend.
Mijn gitaar nog extra verhalen laten beleven, is er iets mooiers?
Inge Deconinck
Labels: muziek
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage