woensdag 11 november 2015

MIJn gitaar

beeld: Yu mei Yu


Alhoewel ik het gesprek niet zomaar op straat plukte,
was het een Kortrijke babbel waard.
een babbel van    mijn belevenissen die er toe doen.
 ik mocht  telefoneren     naar iemand die  mijn       gitaar    naar Calais zou  kunnen   brengen.
ik weet dat muziek troost  kan brengen
 
 
en ik   kan één van mijn beide gitaren missen.
 
***
 
Ik bereidde mijn   gesprek voor.
Onzeker omdat ik toch  opnieuw moest leren praten 5 jaar    geleden.
onzekerheid die blijkbaar niet nodig was, achteraf gezien
 
Het gesprek meteen vlot. Ik sprak eerst Algemeen Nederlands. Nadat ik hoorde dat ik een West-Vlaming opbelde, verliep het nog vlotter. Leve het West-Vlaams!
 
 
***
 
Mijn    gitaar  zong veel verhalen (van mijn 15 jaar tot mijn 40-ste). Het is nu tijd om ze door te geven.
Ze krijgt een   tweede leven bij een vluchteling   hier in ons land
 
 
 een vluchteling die-hoop ik-      opnieuw muziek in zijn   leven terug vindt. Letterlijk en ook figuurlijk.
 
 
Ik duim voor beide. duim met mijn niet-verlamd hand  .


wat poseert mijn hand hier mooi op een foto van 20 jaren  geleden .ai dit doet pijn: letterlijk en figuurlijk.

bij mij kon mijn gitaar geen verhalen meer plukken sinds 2010.

ze weggegeven is deugddoend.

Mijn gitaar nog extra verhalen laten beleven, is er iets mooiers? 
 
Inge Deconinck  


Labels:

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage