Doorgaan naar hoofdcontent

Ook met één arm

 ik wandel dagelijks in het park .
**

Een  rouw met -een duidelijk- geamputeerde arm loopt    me voorbij.

**
  Uit haar  korte   mouw zie   ik  een stompje
aan dezelfde kant als ikzelf is ze gehandicapt  .

**

ik weet    meteen  :
daar   schuilt    een dramatisch verhaal achter.
 Ik  gaap  uiteraard  niet .
 ik weet tenslotte   hoe het voelt om bekeken te worden alsof je uit de zoo    komt


 ik gaap niet,
integendeel : 
spreek ze aan
en luister  naar haar zware tegenslagen


**





 Zo heeft ze nauwelijks arm over. en lijdt  ook aan fantoompijn.


**

ik was ervan aangedaan, maar toonde dit uiteraard niet.


 we wisselden van gedachten hoe vreselijk het is om met 1 arm te leven.

 jammer dat we door corona    niet verder konen praten op een bankje


nog erger: werd haar verhaal  toen ze  vertelde dat ze weduwe was


**

 ik besef des te meer welk geluk ik heb !


als ik thuiskom   heeft  manlief

 koffie gezet, yes!




Inge   Deconinck








Reacties

Populaire posts van deze blog

Zwaantjes

Lentewandeling in park is altijd zalig. Als ik zwaan met kuikentjes zie, raak ik betoverd. Op bankje geniet ik van   ontroerend tafereel. Even   verder  m erk ik hoe   een zwaan 'n  vrouw  aanvalt. begrijp meteen waarom.  Ze had  'n kuikentje  gestolen Ik wil geen agressie uitlokken,  maar wijs haar toch  terecht. gelukkig droop ze af. ik had bijna ook geblazen   😎 Inge Deconinck

Provence

    Het is zomerweer en markt.  Man speelt accordeon Ik voel me  in   Provence. Ben gefascineerd   en  vraag  of ik naast  'm  mag zitten.   Het stoort 'm niet,  gelukkig . ik luister  en  observeer tegelijk. . Tijdens pauze   stel ik  vraag die op mijn lippen ligt : of hij met de ene hand akkoorden speelt en met de andere de noten? Zijn jawoord  klinkt    als muziek   in mijn oren.  Ik stap tevreden verder   omdat mijn muzikale kennis nog     intact is: yes ! Inge   Deconinck 

Fietsertje (Mercedes)

lenteweer lacht.   Hele buurt komt naar buiten, ook de eerste fietsertjes. Het kleinste kan net fietsen en valt   eventjes.  Ik stap mee tot bij  haar mama. Dan zegt Mercedes iets bijzonder  : mama ,  ik zal oppassen voor Inge! ben meteen  ontroerd. Inge Deconinck