Op terrasje in de zon geniet ik bij koffie. 'n koppel komt naast me zitten. De vrouw herken ik;, denk ik Ze zegt dag Inge Deconinck. Vraagtekens hollen door mijn hersenpan. Ben verwonderd dat ze mijn naam kent. ze verduidelijkt meteen . ik was verpleegster in de kliniek waar je revalideerde en herinner het me goed. Je verhaal trof me vooral gezien we leeftijdsgenoten zijn. Je was zo jong Ze stelt ook deze mooie vraag : klopt het dat je toen naar het huwelijk van je zoon mocht nog tijdens je opname? ik antwoord dat ze het goed herinnert. ze vond dat toen zo jammer dat ik op zo'n manier erbij moest zijn. ik herinner me ook je prachtige poëzie, gaat ze verder. Schrijf je nog? ik vertel volmondig ja. Ik zal er weer erin bladeren, antwoordt ze. Dan komt ze zelf op verhaal. Moet m'n tranen bedwingen. Ze kreeg een tumor...
Ontmoetingen in mijn stad