Doorgaan naar hoofdcontent

Knuffel ?

 

 


op bankje in de zon    wacht ik op   vervoer.

Naast mij komt Marokkaanse vrouw zitten.

Aandachtig keest ze een boek. 

Ik vermoed dat ze student is.

 en vraag   : ben je aan het studeren?


 Duidelijk bang voor mijn reactie , zegt ze   : ik bestudeer de Koran.

Ik toon meteen mijn  interesse  omdat  ik respect heb voor ieders geloof,  en ik   maak  ook   geen onderscheid in huidskleur.

Het is  tenslotte de mens  die telt.

Het wordt een boeiend gesprek.

Soms vlot het moeizaam.

Ze komt    uit Marokko komt en   woont  hier nog niet  lang .

Haar Nederlands is nog niet zo rijk. Ze volgt wel cursus .


Tijdens het gesprek   doet ze een mooi gebaar; en gaat met haar hand naar het hart en zegt dat    het gesprek   deugd doet.

Dan vraagt ze : mag ik jou   een knuffel geven?


 omdat ik het    een  hartverwarmend   moment vind, zei ik meteen, ja !

ik was ontroerd  en  kreeg tranen in de ogen

Lief zei ze : "niet huilen mevrouw."

En voegt eraan toe : je bent een lief, goed mens.


 Mooi gesprek met onbekenden, stemt  me vaak  heel gelukkig.

Ik kom dan   op verhaal, maar luister ook naar hun verhaal. 

Alweer    een  verhaal geplukt die mijn leven verrijkt; yes!


Reacties

Populaire posts van deze blog

Zwaantjes

Lentewandeling in park is altijd zalig. Als ik zwaan met kuikentjes zie, raak ik betoverd. Op bankje geniet ik van   ontroerend tafereel. Even   verder  m erk ik hoe   een zwaan 'n  vrouw  aanvalt. begrijp meteen waarom.  Ze had  'n kuikentje  gestolen Ik wil geen agressie uitlokken,  maar wijs haar toch  terecht. gelukkig droop ze af. ik had bijna ook geblazen   😎 Inge Deconinck

Provence

    Het is zomerweer en markt.  Man speelt accordeon Ik voel me  in   Provence. Ben gefascineerd   en  vraag  of ik naast  'm  mag zitten.   Het stoort 'm niet,  gelukkig . ik luister  en  observeer tegelijk. . Tijdens pauze   stel ik  vraag die op mijn lippen ligt : of hij met de ene hand akkoorden speelt en met de andere de noten? Zijn jawoord  klinkt    als muziek   in mijn oren.  Ik stap tevreden verder   omdat mijn muzikale kennis nog     intact is: yes ! Inge   Deconinck 

Fietsertje (Mercedes)

lenteweer lacht.   Hele buurt komt naar buiten, ook de eerste fietsertjes. Het kleinste kan net fietsen en valt   eventjes.  Ik stap mee tot bij  haar mama. Dan zegt Mercedes iets bijzonder  : mama ,  ik zal oppassen voor Inge! ben meteen  ontroerd. Inge Deconinck