Heb niet de pretentie sociaal werker te zijn, zeker niet !
Ben gewoon een vrouw met beperkingen die mensen opmerkt tijdens mijn wandelingen in de stad.
Mensen om vaak een verrijkend gesprek mee te voeren.
Na wat ik zag gisteren, mag ik alleen hopen dat in elke stad voldoende straathoekwerkers op wandel gaan om straten te screenen
en
daklozen op te merken en ze ook te helpen.
Zelf spreek ik graag mensen aan , zonder onderscheid.
Neen, toch niet want één groep spreek ik nooit aan voor mijn eigen veiligheid , namelijk de alcoholisten.
Terug naar een kerstverhaal wat ik gisteren beleefde.
Na stappen in de kou, kreeg ik zin in koffie.
In cafetaria warmde ik vrijwel meteen op.
Onverwacht gaf de uitbater zomaar nog eentje
en
zei : deze is van mij!
Dat vond ik bijzonder hartverwarmend.
Terwijl ik op taxi wachtte, merkte ik de Nigeriaanse man op met wie ik vaak babbeltje sla.
In Engels en gebroken Nederlands redden we ons meestal wat.
Hij had duidelijk nood aan bad, bed en brood, zoals steeds.
Ik voelde me rijk: mocht met taxi naar huis . Daar wachtte een heerlijk middagmaal
in warme thuis.
Ik had koffie gekregen als kerstcadeau.
En gaf mijn kerstcadeau door aan deze Nigeriaan.
Ik schonk 'm wat geld ( toevallig de prijs van m'n koffie)
en
Zei : veel moed!
Hij herhaalde hetzelfde toen hij mijn verlamde hand opmerkte.
In taxi twijfelde ik of ik hem met wat kleingeld vernederde of hielp .
Ik hoop op het laatste.
Reacties
Een reactie posten