Bij de lift merk ik man in de rolstoel. Hij heeft problemen om de lift te nemen. Ik wil 'm helpen en hij maakt mij meteen duidelijk dat ie mij niet begrijpt hij zegt het vreselijkste woord uit 't heden nl. ' Oekraïne. ' mijn enige reactie was om mijn hand naar mijn hart te brengen om te tonen: ik leef mee. hij leek mijn gebarentaal te begrijpen. ik kon 'm gelukkig wel helpen om op de knop te duwen voor de lift in z'n rolstoel kon hij er gewoonweg niet bij was van deze ontmoeting compleet stil en aangedaan. ik vroeg me af of ie in de rolstoel arriveerde door de oorlog. ik zal het nooit weten. ik vond het vreselijk niks te kunnen doen voor de duidelijk; getraumatiseerde man. hij had een blik om nooit te vergeten. dat ik 'm niet negeerde...