Doorgaan naar hoofdcontent

Oekraïne


Bij de lift merk ik man in de rolstoel.

Hij heeft problemen om de lift te nemen.

Ik wil 'm helpen en hij maakt mij meteen duidelijk dat ie mij niet begrijpt

hij zegt    het vreselijkste  woord uit 't heden    nl. ' Oekraïne. '


mijn enige  reactie was      om mijn hand naar mijn hart te brengen   om te tonen: ik leef mee.


hij leek mijn gebarentaal    te begrijpen.


 ik   kon 'm gelukkig wel helpen om op de knop te duwen   voor de lift


in z'n rolstoel kon hij er gewoonweg niet bij

was van deze ontmoeting  compleet stil en aangedaan.



ik vroeg me af of ie in   de rolstoel arriveerde   door de oorlog.

ik zal het nooit weten.


 ik vond het vreselijk   niks te kunnen doen voor de  duidelijk;  getraumatiseerde   man.            hij had een blik   om nooit te vergeten.

dat ik 'm niet negeerde  , was wellicht reeds   iets ^positief voor 'm, mag ik hopen.


Des te meer hoop ik dat ie  een plek heeft voor bed   brood en bad.




Reacties

Populaire posts van deze blog

Zwaantjes

Lentewandeling in park is altijd zalig. Als ik zwaan met kuikentjes zie, raak ik betoverd. Op bankje geniet ik van   ontroerend tafereel. Even   verder  m erk ik hoe   een zwaan 'n  vrouw  aanvalt. begrijp meteen waarom.  Ze had  'n kuikentje  gestolen Ik wil geen agressie uitlokken,  maar wijs haar toch  terecht. gelukkig droop ze af. ik had bijna ook geblazen   😎 Inge Deconinck

Provence

    Het is zomerweer en markt.  Man speelt accordeon Ik voel me  in   Provence. Ben gefascineerd   en  vraag  of ik naast  'm  mag zitten.   Het stoort 'm niet,  gelukkig . ik luister  en  observeer tegelijk. . Tijdens pauze   stel ik  vraag die op mijn lippen ligt : of hij met de ene hand akkoorden speelt en met de andere de noten? Zijn jawoord  klinkt    als muziek   in mijn oren.  Ik stap tevreden verder   omdat mijn muzikale kennis nog     intact is: yes ! Inge   Deconinck 

Fietsertje (Mercedes)

lenteweer lacht.   Hele buurt komt naar buiten, ook de eerste fietsertjes. Het kleinste kan net fietsen en valt   eventjes.  Ik stap mee tot bij  haar mama. Dan zegt Mercedes iets bijzonder  : mama ,  ik zal oppassen voor Inge! ben meteen  ontroerd. Inge Deconinck