Soms is geen groots gesprek nodig om begrip te tonen en verbinding te voelen. Vrouwen zitten op bankje, omringd door zeven kinderen. Eentje huilt luid en ik zie meteen waarom. Ze was schoentje kwijt. Ik raap het op. Kind glimlacht meteen. Vouwen tonen groot gebaar van dankjewel. Ik probeer gesprek aan te knopen, maar taalbarrière verhindert het. Wat ik wel volop begreep via gebaren en gebroken Nederlands was dat ze gevlucht waren uit Gaza. Er was geen taal die ik kon gebruiken kon. Spontaan ging ik over naar gebaren taal . Met mijn hand op mijn hart , sprak ik het woord welkom uit. vluchtelingen uit Gaza glimlachen : het mooiste cadeau op mijn wandeling. Inge Deconinck
Ontmoetingen in mijn stad