Lookalike

Bij wachten aan de bushalte,

merk ik een vrouw op waarvan ik denk het een vriendin is. 

Ze heeft zelfde smaak van mooie outfit, zelfde pose, zelfde kopje  verzorgd   haar.

Ik wacht  eventjes, gezien ik onzeker ben. ik zie tenslotte enkel haar achterkant.

En dan heb ik moed om  stilletjes   te vragen  : Hilde?

Ze draait zich om en zegt : mevrouw ik ken, jou niet  hoor.

Ik 

zie meteen 

dat

 ze gelijk heeft.

En 

dan ontstaat  

 ontroerend

 gesprek

Ze zegt : 

dan heb ik een lookalike ,net als iedereen!

Waarop ik  antwoord;  ik hoop dat ik geen lookalike heb.

Pas dan ziet  ze 

mijn 

beperkingen 

en

begrijpt 

mijn

antwoord

Blijkbaar was ze op haar gemak bij mij .

Ineens zegt ze: mevrouw iedereen heeft wel iets hoor.

Dan doet ze iets waarvan ik schrok :  ze doet haar pruik af en zegt : 

je dacht toch niet dat ik zo'n mooi  kopje  haar had?

ik was aan de grond genageld, maar toonde het niet

het ontroerde mij dat 'n onbekende vrouw zomaar in het openbaar haar kale hoofd toonde gewoonweg héél   sterk!

was aan de grond genageld, ik toonde het uiteraard niet.

bij afscheid, zei meteen : sterkte, mevrouw !

Inge Deconinck