Doorgaan naar hoofdcontent

Buggy

In het natuurrestaurant zegt een jongeman: dag Inge
Ik antwoord meteen: dag Sam!
Gelukkig kan ik nog best   namen onthouden
Helaas ,wist ik de context niet meer
Ik schaam me niet om dit te vragen.
Hij antwoordt : van het revalidatie centrum, weet je nog?
 Met mijn verstrooid hoofd zei ik: was je er ergotherapeut?
  Neen ik zat in een rolstoel ,antwoordt hij
 we klachten allebei om mijn warhoofd.
Dan komt     alles terug in mijn broos brein   :
Zijn grote tegenslag na een accident: 
hij kon niet meer stappen.
Zijn verhaal weer levendig en onze boeiende babbels ook.
We konden nu   eenmaal allebei niet zwijgen tijdens het revalideren
Na keihard werken , kwam ie zover dat hij nu kon stappen
het deed me goed 'm zo te zien

blijkbaar merkte hij bij mij ook vooruitgang op en maakte een compliment
wat zei hij?
 dat ik veel beter sprak en ook vlotter een gesprek volgde




na onze nectar-  babbel, vertrok hij
niet in een rolstoel
maar 
met 
baby
in
 buggy
met baby 



ontroerende
verhalen 
maken 
mijn 
dag
 goed 
Dit was er zo één    !






Inge Deconinck  



Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Zwaantjes

Lentewandeling in park is altijd zalig. Als ik zwaan met kuikentjes zie, raak ik betoverd. Op bankje geniet ik van   ontroerend tafereel. Even   verder  m erk ik hoe   een zwaan 'n  vrouw  aanvalt. begrijp meteen waarom.  Ze had  'n kuikentje  gestolen Ik wil geen agressie uitlokken,  maar wijs haar toch  terecht. gelukkig droop ze af. ik had bijna ook geblazen   ðŸ˜Ž Inge Deconinck

Provence

    Het is zomerweer en markt.  Man speelt accordeon Ik voel me  in   Provence. Ben gefascineerd   en  vraag  of ik naast  'm  mag zitten.   Het stoort 'm niet,  gelukkig . ik luister  en  observeer tegelijk. . Tijdens pauze   stel ik  vraag die op mijn lippen ligt : of hij met de ene hand akkoorden speelt en met de andere de noten? Zijn jawoord  klinkt    als muziek   in mijn oren.  Ik stap tevreden verder   omdat mijn muzikale kennis nog     intact is: yes ! Inge   Deconinck 

Fietsertje (Mercedes)

lenteweer lacht.   Hele buurt komt naar buiten, ook de eerste fietsertjes. Het kleinste kan net fietsen en valt   eventjes.  Ik stap mee tot bij  haar mama. Dan zegt Mercedes iets bijzonder  : mama ,  ik zal oppassen voor Inge! ben meteen  ontroerd. Inge Deconinck