Kortrijkse babbels

ik zou er koffie drinken gezellige,       antieke  koffie          koffie drinken  ;         deze   keer  niks kopen Maar ,  kon het niet laten even rond te neuzen in winkel gezelligheid  van antieke  dingetjes ze keek me aan met de blauwste ogen. ik was verkocht    kocht ze ! vanuit haar   in haar fauteuil   werpt ze een blik op mijn speelgoedmuseum ze is hier meteen thuis Inge Deconinck  

Men denkt totaal verkeerdelijk dat op de veemarkt    in Kortrijk   enkel Afrikanen  op de houten blokken zitten.     Ik zit er namelijk ook vaak, net als veel andere      Kortrijk zanen     Echt gezellig   in de zon (als die er is ) even   rusten  ik telefoneerde.    Gsm viel op de grond   Twee Afrikaanse mannen gristen meteen.   Niet om ‘m te pakken, maar      om ‘m heel vriendelijk op te rapen voor mij       Ik bedankte ze uitvoerig met en gesprek en     een handdruk     Ze werden zichtbaar vrolijk.    ze werden minder vrolijk toen ze vedelden      dat ze   veel last hadden van racisme, vooral nu met de aanslagen.  Fier zei ik : ik ben geen racist iedereen is welkom !     Met een handdruk en een glimlach namen we afscheid.  ...

    We leven elke dag de klok rond en doen heel wat dingen die zo vanzelfsprekend zijn. Toch is dat niet voor alle mensen zo evident. We mochten op bezoek bij Inge. We stapten met een bang kloppend hartje binnen. We zijn niet gewoon om om te gaan met mensen die anders zijn dan wij. Dat maakt ons zelfs een beetje bang. We vuurden haar af met heel wat moeilijke vragen, heel spontaan en recht uit het hart: ben je verdrietig omdat je zo bent? Is jouw dag lastig? Zou je ook zoals wij willen zijn? Vind je het moeilijk om zo te leven? We hebben heel veel bewondering voor Inge en vinden haar heel moedig en lief. We zullen nog dikwijls aan haar denken en niet klagen als we het wat moeilijk hebben. Waarom niet? Het was een heel leerrijke ervaring die we niet vlug zullen vergeten. juf els

  In de stad           kom je vaak dezelfde mensen tegen.   Ik had ‘m reeds  meer   gezien : een Afrikaanse    man    met een kruk , mankend.   We knikken steeds       goeie dag.     Nadat ik het nieuws    vernam van de   aanslagen , was ik aangeslagen. Wie niet?    Ik  deed ik wat ik elke dag doe : de stad intrekken  !                                                                             Wie zie ik weer? Jawel,   de Afrikaanse man. Deze   keer begon hij een boeiend gesprek. eerst over de aanslagen  In  dit gesprek verbeteren     we    de wereld .   ...

beeld: Tine Lemaitre Hello Inge, Misschien verrast door dit mailtje, maar sorry, ik kon niet anders…. Ik ben de vrouw, die deze morgen, samen met u (of jou?) op de trein zat richting Gent . Voor mij was deze ontmoeting echt  onverwacht,  of raar….  want normaal ben ik ook nogal terughoudend en zoek in niet zo gauw contact met “vreemde” mensen. Toen je met aansprak, deze morgen, was mijn eerste reactie “hoe raak ik hier weg….”  En nu ben ik zo blij dat ik met jou dit  gesprekje kon voeren. Intussen heb ik enkele gedichten van jou gelezen in “leeslinten” en stuk voor stuk spreken  ze me  aan… Is dit nu toeval ?? of moest dit ?? Dank voor het mooie moment dat je me gaf vandaag ! Monique    

    Ik stap het taalcafé binnen om de mooiste taal te gebruiken die   er is: het luisteren . Hij, een jongeman   van 18 wil duidelijk praten.     hij vertelt dat hij uit Irak komt en   vluchtte voor oorlog en vreselijk geweld.  Het journaal liegt  niet.   &&     Zijn hele verhaal loopt gelijk met de beelden die we dagelijks op tv zien.   In een gammele boot vluchtte      hij. Was bang van de zee, vooral omdat hij niet kan zwemmen.   &&   Aan land, begon    de    tocht te voet door vele landen met tal van ontberingen. Zijn verhaal is beklijvend. Kapot van de verre tocht arriveert hij in Kortrijk waar ie met open armen wordt ontvangen: bed brood en bad en  warme kleren. Geen luxe , gewoon menswaardige ontvangst    . &&     Hij is leergierig en leert op 6 maanden ti...

        Een Armeens chauffeur die reeds goed Nederlands spreekt, maar soms es moet zoeken naar zijn woorden.  Hij zegt: het is lastig rijden in de regen met al die fietsgangers. N Een ik typte niet verkeerd: zo zei hij het! voorgoed zal ik dat prachtig gevonden woord onthouden Inge Deconinck  

          Aan de bushalte kwam hij naast me zitten:  man met getaande huid. Neen ik hield geen armlengte afstand , ben tenslotte niet bang.     Hij spreekt over het weer: is koud he mevrouw. Ik beaam het. Voel me een beetje schuldig in mijn warme jas.   De man heeft  namelijk   geen winterkleren aan.     Helaas kan ik niks doen, behalve praten.  In een    gezellig gesprek verneem ik dat hij vluchtte uit Servië.  En   al ligt mijn aardrijkskunde ook wat overhoop: ik weet dat DIT       Syrië     niet is hoor...   Hij is er trots op dat hij goed Nederlands praat. Hij werkt bovendien. Hij zegt dat ie massages geeft. Moet ik nu wél een armlengte houden?   Neen, toch niet: ik voel me best OK.   Hij vertelt ook iets heel leuks: dat zijn land al jaren niet      Servië    meer is, m...