Doorgaan naar hoofdcontent

G(een ) armlengte


 

 

 


  
Aan de bushalte kwam hij naast me zitten:  man met getaande huid.
Neen ik hield geen armlengte afstand , ben tenslotte niet bang.

  
Hij spreekt over het weer: is koud he mevrouw. Ik beaam het.
Voel me een beetje schuldig in mijn warme jas.
 De man heeft  namelijk   geen winterkleren aan.

 
 
Helaas kan ik niks doen, behalve praten. 
In een   gezellig gesprek verneem ik dat hij vluchtte uit Servië. 
En  al ligt mijn aardrijkskunde ook wat overhoop: ik weet dat DIT    Syrië    niet is hoor...
 

Hij is er trots op dat hij goed Nederlands praat. Hij werkt bovendien. Hij zegt dat ie massages geeft.

Moet ik nu wél een armlengte houden?  Neen, toch niet: ik voel me best OK.

 
Hij vertelt ook iets heel leuks: dat zijn land al jaren niet    Servië   meer is, maar België!
 samen    stappen  we   de bus op

 

Als ik ‘m nog es ontmoet ,    hoop ik dat ie reeds winterkleren heeft, vooral nu het vriest.
 
 
 
 
 
 
 
 
Inge Deconinck  

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Zwaantjes

Lentewandeling in park is altijd zalig. Als ik zwaan met kuikentjes zie, raak ik betoverd. Op bankje geniet ik van   ontroerend tafereel. Even   verder  m erk ik hoe   een zwaan 'n  vrouw  aanvalt. begrijp meteen waarom.  Ze had  'n kuikentje  gestolen Ik wil geen agressie uitlokken,  maar wijs haar toch  terecht. gelukkig droop ze af. ik had bijna ook geblazen   😎 Inge Deconinck

Provence

    Het is zomerweer en markt.  Man speelt accordeon Ik voel me  in   Provence. Ben gefascineerd   en  vraag  of ik naast  'm  mag zitten.   Het stoort 'm niet,  gelukkig . ik luister  en  observeer tegelijk. . Tijdens pauze   stel ik  vraag die op mijn lippen ligt : of hij met de ene hand akkoorden speelt en met de andere de noten? Zijn jawoord  klinkt    als muziek   in mijn oren.  Ik stap tevreden verder   omdat mijn muzikale kennis nog     intact is: yes ! Inge   Deconinck 

Fietsertje (Mercedes)

lenteweer lacht.   Hele buurt komt naar buiten, ook de eerste fietsertjes. Het kleinste kan net fietsen en valt   eventjes.  Ik stap mee tot bij  haar mama. Dan zegt Mercedes iets bijzonder  : mama ,  ik zal oppassen voor Inge! ben meteen  ontroerd. Inge Deconinck