I have pain madam

 

in de wachtzaal bij de kinesist,

kijkt een patiënt naar mijn hand, wat ik begrijp.

hij kijkt , maar gaapt niet.

het   valt tenslotte  echt  op.

we beginnen

een gesprek, wat niet goed    vlot 

 wegens 

 taalbarrière,

 jammer.

ik luister namelijk geboeid als iemand  

over

zijn tegenslag vertelt  en  zijn beperkingen

 Wij zijn  tenslotte lotgenoten.

Ineens schrik ik als ik zie dat hij een beenprothese heeft. 

 als ik vraag of hij nog een       goed been heeft,

 schrik ik voor de tweede   keer.  

hij toont   zijn ander been dat helaas  

 zwaar    gehavend  is  vanaf de knie

het raakte mij    dat ie me zo vertrouwde     om het mij   te tonen.

ach hij is zo jong en moet leven met zware beperking

ik vraag 'm ook  of hij pijn heeft  en  hij zegt ; yes pain, pain !

 zijn verhaal kruipt me in  de kleren.

ondanks zijn tegenslag trakteert hij me op een Afrikaanse glimlach!

mijn kinesist kent het dramatisch verhaal  .

vertelt het me uiteraard niet 

ik weet dat er in de praktijk

 goed voor hem wordt gezorgd

Inge deconinck