van Bagdad naar Kortrijk

 

 

Ik stap het taalcafé binnen om de mooiste taal te gebruiken die  er is: het luisteren.

Hij, een jongeman  van 18 wil duidelijk praten.

  

hij vertelt dat hij uit Irak komt en  vluchtte voor oorlog en vreselijk geweld. 

Het journaal liegt  niet.

 

&&

 

 

Zijn hele verhaal loopt gelijk met de beelden die we dagelijks op tv zien.

 

In een gammele boot vluchtte     hij. Was bang van de zee, vooral omdat hij niet kan zwemmen.

 

&&

 

Aan land, begon   de   tocht te voet door vele landen met tal van ontberingen.

Zijn verhaal is beklijvend.

Kapot van de verre tocht arriveert hij in Kortrijk waar ie met open armen wordt ontvangen: bed brood en bad en  warme kleren. Geen luxe , gewoon menswaardige ontvangst   .

&&

 

 

Hij is leergierig en leert op 6 maanden tijd Nederlands spreken.

het gesprek verloopt dan ook vlot. Ik vind dit ongelooflijk…

 Hij klinkt vrolijk omdat ie denkt      zijn geluk hier    te   vinden.

 Ik hoop het voor hem; echt!

&&

 

Hij vindt Belgen fantastisch, alleen heeft ie veel last van racisten.

Ik zeg ‘m meteen dat ik geen, ben en heet ‘m welkom!

 

&&

 

 

Tijd om naar huis te gaan.

De tijd vloog: het gesprek zal me  voor altijd   bij zal  blijven.

 

om 22 uur stap ik alleen naar huis in het donker

 

Ik stap alleen naar huis

in het avondlijke uur geniet ik na va, dit hartverwarmend    gesprek

 

 

 

 

 



   Inge   Deconinck